18.nandhitha ninakkayi

മുന്‍ കുറിപ്പ്‌

ഞാന്‍ ഇവിടെ കുറിക്കുന്ന വരികള്‍ ഈ ചിത്രം കണ്ട മാത്രയില്‍
എന്റെ മനസില്‍ തോന്നിയ ചില വരികള്‍...
നന്ദിത നമുക്കായി തന്ന ചില വരികളും ഈ ചിത്രവും വല്ലാതേ യോജിചു പോകുന്ന തായി എനിക്കു തൊന്നിയ ഒരു നിമിഷത്തില്‍ ഞാന്‍ എഴുതിയതാണു...
ഇത്‌ ആ ചിത്രതിനെയൊ
നന്ദിതയെയൊ..ഒരു തരത്തിലും..മുറിപെടുത്താന്‍ വേണ്ടിയല്ല...
ഞാന്‍ നന്ദിതയുമയി സംവേദിക്കുന്നു...
അത്ര മാത്രം...
Please note this is not a prose or poem...
only my way of communicating with nandhitha...



നന്ദിത നിനക്കായ്‌....

നന്ദിത...
നീ പുഞ്ചിരിക്കുന്നു...
ഇന്നും ഇവിടെ ഈ ആകാശത്ത്‌ നീ പറന്നു നടക്കുന്നു..
ജനിക്കും മൃതിക്കും ഇടയ്ക്കു ഒരു ഫിനിക്സ്‌
പക്ഷിയായ്‌...

എതു ഹ്രുദ്‌ തടാകത്തിലാണു
നീ നിനകായി ജലസമാധി ഒരു ക്കിയത്‌?
എതു കൈകളില്‍ നിന്നായിരുന്നു
നീയും നിന്റെ
കവിതയും തിരികെ എത്താനാവാത്ത ആഴങ്ങളിലേക്കു
അപാരതയിലെയ്ക്ക്ക്കു ആഴ്‌ന്നു പോയത്‌?
നീ ആത്‌ മതപസ്സ്‌ ചെയ്തിരുന്ന
ജീവന്റെ പുല്‍മേടുകളില്‍

ഏതു ഞരമ്പെഴുന്ന കൈകളാണു തീ പടര്‍ത്തിയത്‌?

നീ കിഴക്കു കണ്ടത്‌ ആ ഹ്രുദ്‌ രൂപമായിരുന്ന തടാകമായിരുനോ?
ആയിരികാം..
ഇവിടെയും...
മാനവും,ഭൂമിയും...
നമ്മേ ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന സൂര്യ വെളിചചവും ഉണ്ട്‌...

ദൂരേ....
ഹ്രുദ്‌ രൂപമാര്‍ന്ന തടാകം...
നീ കാത്ത കനിവിന്റെ കണ്ണീര്‍ കൊണ്ട്‌ തീര്‍ത്തതവാമത്‌...
നിന്നെ ഓര്‍ത്തു ഒഴുകിപോയ
കണ്ണീര്‍ നിനകായി...
സ്വയം ഖ്നീഭവിചതും ആവാം...
അതും എതോ കൈക്കിടയില്‍ ഒരു ജലരേഖ മാത്രമായി...
തീരവേ
തിരികേ നീ എത്തുമോ?
ഈ ഹ്രുദ്‌ തടാകത്തില്‍...
ആത്മതപസ്സു
ചെയ്തീടുവാന്‍?
ഈ വരണ്ട പുല്‍ മേട്ടില്‍...
കവിതയുടെ പൊന്‍ നാമ്പു മുളപ്പിക്കാന്‍...
ചിത്രം ഒരു വഴി ബാക്കി വെയ്ക്കുന്നു...
ഒരു ഒറ്റ അടി പാത...
ലക്ഷ്യം വിസ്മരിച്‌..
പാത അവസാനിക്കന്‍ മാത്രം കാത്ത്‌..
ഞങ്ങള്‍ നടക്കുന്നു...
അമ്മയാം ഭൂമിയെ മറന്നു...
നീ കാട്ടിതരുന്നു...
എല്ലാ വഴികളും അവസാനിക്കുനത്‌..
അമ്മയിലാണു...
അമ്മയുടെ ഹൃദ്തടാകത്തില്‍...

നന്ദിത...
നീ പുഞ്ചിരിക്കുന്നു...
ഇന്നും ഇവിടെ ഈ ആകാശത്ത്‌ നീ പറന്നു നടക്കുന്നു..
ജനിക്കും മൃതിക്കും ഇടയ്ക്കു ഒരു ഫിനിക്സ്‌
പക്ഷിയായ്‌...
സുമനസ്സു കളുടെ ഓര്‍മ്മയില്‍ നീ ഉയിര്‍ കൊള്ളവേ...
ആര്‍ദ്ര ഹൃദ്തായ ഒരു കൊചു കുരുവി
ഒരിറ്റ്‌ കണ്ണീരിന്റെ എള്ളും പൂവും ഇട്ട്‌...
നിന്നെ കവിതയുടെ കുന്നില്‍ കുടി ഇരുത്തുന്നു....


കടപ്പട്‌...

ഇത്ര വാചാലമായ ഒരു ചിത്രം എടുത്ത ബൊബിന്‍സണ്‍ നു...

ഈ ചിത്രം തനിയെ..ഇതിലും എറെ എന്തൊക്കയോ പറയുന്നു...
ഒരു പക്ഷേ എന്റെ വാക്കുകള്‍ കൊണ്ടു ഞാന്‍ ആ സ്ങ്കീര്‍ത്ത്നങ്ങളെ പരിമിതപെടുത്തിയെങ്കില്‍...
മാപ്പ്‌...

A note about the picture...
The eyes behind this snap...
Not a professional photographer...
some one captures shots with his heart...
So dedicated..a real companion of differences.
That may be d reason behind this shot.
The place is only 15 kms away frm nanditha"s place.(The place is chembra peak wayanad.)once he reached the peak he saw the book in his bag.quite accidental.
Chilanimishangalil dayvam cheriya albhudhangaliluday nammay amparappikkarundu.
This is one among those


For more golden moments plz visit http://flickr.com/photos/freemind